Απόηχος παρουσίασης - Πόνος στην πλάτη της Κάκιας Παυλίδου

Πάντα η ίδια αγωνία. Να βρίσκεσαι μέσα στην άδεια αίθουσα αρκετή ώρα πριν, να γνωρίζεις πως δίπλα πραγματοποιείται μία πολύ μεγάλη εκδήλωση του Ωδείου της πόλης σου και να περιμένεις τους ανθρώπους με τους οποίους επιθυμείς να μοιραστείς τη χαρά της διαπίστωσης πως κατάφερες να αντιμετωπίσεις όλους τους πόνους που επιχείρησαν να σε διαπεράσουν.
Η ώρα πλησιάζει. Ένας, δύο, πέντε, δέκα, είκοσι κι άλλοι.. κι άλλοι. Και διαπιστώνεις πως είμαστε αρκετοί που έχουμε πολλά να πούμε και να ακούσουμε για τον «πόνο στην πλάτη». Και δεν ήταν τυχαίος ο χώρος, όπως διαπίστωσε η Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεανώ Ζουρνατζίδου: Σε έναν χώρο γεμάτο πόνο παρουσιάζεται η ποιητική συλλογή «Πόνος στην πλάτη».
Η ποίηση εμπεριέχει την επανάσταση που εκφράζει η φράση που αντηχεί στο Εργατικό Κέντρο "Τίποτε δε χαρίζεται. Όλα κατακτιούνται."

Ξεκινήσαμε δίχως καν να αγγίξουμε το ακαδημαϊκό τέταρτο της αναμονής. Η Ιφιγένεια Αμανατιάδου ανέλαβε να δώσει ένα στίγμα της γραφής με τις πρώτες απαγγελίες. Ακολούθησε σύντομος χαιρετισμός από τον Παναγιώτη Μπότση, εκπρόσωπο των εκδόσεων «Άνω Τελεία».

Η δημοσιογράφος Άννα Μαρία Σαββίδου πήρε το λόγο και μοιράστηκε τον απόηχο που άφησε το βιβλίο μέσα της:
«Όταν ήμουν μικρή πίστευα πως τα παραμύθια δεν μπορεί να έχουν όλα ευτυχισμένο τέλος. Κάποιος προφανώς έστηνε το παιχνίδι για να πείσει ο λύκος ήταν ο κακός της ιστορίας, αλλά τελικά και η κοκκινοσκουφίτσα είχε μυστικά. Τα ποιήματα της Κάκιας δεν σε παραμυθιάζουν. Σου χαρίζουν ξεκάθαρα έναν συνδυασμό ωμότητας και τρυφερότητας. Κυνισμού και ανθρωπιάς. Είναι αυτό που θέλεις από τον ποιητή. Να κάθεται μπροστά σου και να διδάσκει τη χρήση των εργαλείων και των λέξεων, γιατί από παραμύθια έχουμε χορτάσει.
Η αλήθεια είναι πως εκτιμώ βαθιά την κυρία Παυλίδου. Όταν δημιουργούσα άποψη για κάποιον δεν ένοιαζε ποτέ τι κάνουν οι πολλοί. Η Κάκια είναι μία γυναίκα όπως όλες μας. Με τις ήττες της, τις συντριβές της, την ευαλωτότητά της. Δεν είναι όλα φωτεινά στις ζωές μας. Και η ίδια κατάφερε να κάνει τη σκέψη της ποίηση. Ξεκάθαρη ποίηση. Που την κατανοείς και ταυτίζεσαι με αυτήν. Είναι αληθινή και ορατή. Και κάθε στίχος που μιλάει για αγάπη, για κατανόηση, για εμπόδια που ξεπερνιούνται, για μοναδικότητες, για εσωτερικούς πολέμους, για δολοφονημένες μοναξιές, σου δεν είναι την ευκαιρία να πάρεις τα δικά σου ρίσκα.»

Η Αναστασία Μπάλλα ανέλαβε να προσφέρει μία ακόμη γεύση ποιημάτων μέσα από απαγγελίες. Στη συνέχεια, μιας και ο πόνος στην πλάτη ποτέ δεν είναι μόνο σωματικός, η ψυχολόγος Τερψιχόρη Σαββαΐδου προσέγγισε με τη δική της ματιά την ποιητική συλλογή:
«Η δημιουργικότητα συχνά συνδέεται με την ψυχική αναταραχή. Ο δημιουργός βρίσκει καταφύγιο στην τέχνη και γι’ αυτό είναι σπουδαίος ο ρόλος του. Είναι σπουδαίο να έρχεσαι αντιμέτωπος με τα δύσκολα κομμάτια σου, με τα σκοτάδια σου και να τα μετουσιώνεις σε φως και δημιουργία και με τον τρόπο αυτό να ρίχνεις φως και στα σκοτάδια του αναγνώστη σου, του κοινωνού του έργου και της τέχνης σου. Πόσο πολύ χρειαζόμαστε την τέχνη στις δύσκολες εποχές που ζούμε;
Κάθε φορά που διαβάζω τα ποιήματα της Κάκιας, νιώθω ότι γι’ αυτήν η γραφή είναι τόσο ζωτικής σημασίας όσο η αναπνοή. Γράφει τόσο φυσικά κι αβίαστα όπως αναπνέει μετουσιώνοντας το βίωμα σε λέξεις, που η συγγραφή γι’ αυτήν είναι μάλλον θεραπευτική. Τα ποιήματά της έχουν πάθος και δύναμη, θηλυκές ποιότητες κι ανθρώπινες ανησυχίες. Πιστεύω ότι η ποίηση είναι το καταφύγιο της... Ο ασφαλής τόπος που καταφεύγει όταν κάτι αγγίζει την ευαίσθητη ψυχή της.
Η ποίηση, άλλωστε, μπορεί να γίνει και καταφύγιο για όλους μας. Η ποίηση δεν έχει ορισμό, υπάρχει για να την ορίζουμε εμείς, ανάλογα με τον τρόπο που μας αγγίζει. Κι εγώ όταν άκουσα τον τίτλο το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν... πρέπει να νιώσεις τον πόνο στην πλάτη μέχρι να μεγαλώσουν τα φτερά σου και να πετάξεις..»

Η Μαρία Ξανθοπούλου Κανελλιάδου, Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας ολοκλήρωσε τις απαγγελίες και η Άννα Αδαμοπούλου προέκτεινε τα ποιήματα μέσα από το πεντάγραμμο ερμηνεύοντας δύο μελοποιημένα σε σύνθεση δική της.

Η παρουσίαση κάθε βιβλίου κλείνει με την αλήθεια του/ της συγγραφέα:
«Αναζητώντας χώρους για την παρουσίαση του βιβλίου απευθύνθηκα και σε άλλους φορείς. Τελικά δεν είναι τυχαίο που βρισκόμαστε στο Εργατικό Κέντρο. Είναι πολύ σκληρή δουλειά η ανασκαφή εντός.
Αν κατά διαστήματα έχετε έναν πόνο στην πλάτη, σήμερα βρίσκεστε στο κατάλληλο μέρος. Ο πόνος ποτέ δεν έχει μόνο σωματικά αίτια. Η ποίηση έρχεται να αναδείξει, αν όχι να γιατρέψει, τις εσωτερικές αιτίες. Η γραφή είναι ομόκεντροι κύκλοι. Πρώτα ακούς τις φωνές των δικών σου φόβων, δαιμόνων, αγωνιών και καθώς προεκτείνεσαι συμπεριλαμβάνεις σύνολα ανθρώπων. Πολλαπλασιάζεις τους αισθητήρες του δικαίου, τους ενεργοποιητές του προσωπικού σου αγώνα και διεκδικώντας μετατοπίζεσαι προς το συλλογικό.
Όμως, ακόμη και μέσα στις συλλογικότητες έχουμε χρέος να μη δημιουργήσουμε εξάρτηση από τη συλλογικότητα. Να διατηρήσουμε αποστάσεις που μας επιτρέπουν παρατήρηση και επεξεργασία. Να διατηρήσουμε την κριτική μας ικανότητα και με κριτήριο ανθρώπινες αξίες να υψώσουμε το δάχτυλο στη συλλογικότητα με την οποία συμπορευτήκαμε, όταν αυτή οδεύει προς μία κατεύθυνση που πλέον δεν μας εκφράσει.
Η ποίηση βοηθά να χτίσουμε αυτές τις αξίες και τα πιστεύω που θα μάς κρατήσουν ακέραιους προς την κατεύθυνση του δικαίου και του ανθρώπινου. Η πρόκληση της ποίησης είναι να καταφέρουμε να τοποθετηθούμε σε ένα σημείο ζωής που το στίγμα μας να εκφράζει κι άλλους ανθρώπους. Ανθρώπους! Γυναίκες..? Όσο συμπεριληπτική κι αν θεωρούμε τη λέξη άνθρωπος, θα χρησιμοποιήσω μια αναφορά της αγαπημένης μου Αναστασίας Μπάλλα σε μια καθηγήτριά της στο Πανεπιστήμιο που ανέφερε: Θα ακούσουμε τη φράση "Ένας άνθρωπος έπαθε εργατικό ατύχημα", "Ένας άνθρωπος κέρδισε το λαχείο", όμως ποτέ δε θα ακούσουμε τη φράση "Ένας άνθρωπος έχασε πολύ αίμα στη γέννα".
Οπότε η λέξη άνθρωπος δεν είναι τόσο συμπεριληπτική. Αυτός ο καημός πέρασε στην ποίηση με το ποίημα σταθμό της Ζωής Καρέλλη «Η άνθρωπος». Γράφοντας και διεκδικώντας χώρο, αυτονομία, ανεξαρτησία, δικαίωμα στην επιλογή να ορίσεις τη ζωή σου έξω από τα στερεότυπα, γίνεσαι δύο φορές, πολλές φορές Γυναίκα. Όταν γράφεις, ο εαυτός σου δεν σού ανήκει αποκλειστικά. Το βίωμά σου μέσα από την έκθεση συλλογικοποιείται. Προεκτείνεσαι και απλώνεσαι σε όλα τα υποσύνολα στα οποία ανήκεις μέσα από τους ρόλους που κατέχεις, μέσα από την κοινωνικοοικονομική σου τάξη, μέσα από την ιδιοσυγκρασία σου που σε κατατάσσει στις ρομαντικές μιας εποχής, που καλπάζει προς την μηχανοποίηση.
Ακόμη κι αν η τεχνητή νοημοσύνη γράφει ποιήματα, η Ποίηση πάντα θα ανήκει στον άνθρωπο, θα ανήκει στην ψυχή και στο πνεύμα και όχι στον στεγνό λογικό συνειρμό ή στον εύστοχο συνδυασμό λέξεων. Δεν είναι puzzle από λέξεις.
Είναι κομμάτια καημού κι απόγνωσης, αισθήματος αδικίας και ευφορίας, είναι στιγμιότυπα εσωτερικής ανασκαφής που ενώνονται μεταξύ τους στο στίχο με εκείνο το λεπτοδιάφανο υλικό που κρατά ενωμένη την Ψυχή με το σώμα και μας διατηρεί ζωντανούς.»

Η αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Γιαννιτσών άδειασε περίπου στις 9 παρά, όμως πλέον περιείχε μία συμπυκνωμένη σιωπή γεμάτη λυγμούς, ανάγκες, επιθυμίες και αλήθειες.

"Θυμήσου.. θα ξαναβρεθούμε", από την παρουσίαση 11-3-2024

Το βιβλίο μόλις φύγει από το χέρι του συγγραφέα αποκτά δική του προσωπικότητα και ξεκινά το δικό του ταξίδι. Κάθε φορά που θα πέφτει στα χέρια ενός αναγνώστη θα μιλά στη δική του προσωπική διάλεκτο, μιας και ο καθένας σε καθετί που διαβάζει προβάλει  τον εαυτό του, με τις καταβολές και τις πεποιθήσεις του.

Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Πέλλας σε συνεργασία με τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ και το βιβλιοπωλείο Titos Art παρουσίασε το βιβλίο της Ελένης Γιαγκούλα «Θυμήσου… θα ξαναβρεθούμε».

Η εκδήλωση είχε τον καλύτερο πρόλογο χάρη στην Βασιλική Παπαδοπούλου που με το πιάνο γέμισε τον χώρο μελωδίες.

Το βιβλίο απλώθηκε σε περισσότερα πεδία προβληματισμού και δράσης απ’ όσα προμηνύει ο τίτλος του. Η δημοσιογράφος Άννα Μαρία Σαββίδου ανοίγοντας την εκδήλωση μίλησε για τη συγγραφέα και για το βιβλίο:

«Το βιβλίο «Θυμήσου…θα ξαναβρεθούμε» είναι το πρώτο βιβλίο της Ελένης Γιαγκούλα. Ευαίσθητο, χαρακτηριστικά γλυκό και απίστευτα μη αναμενόμενο. Είναι εκείνη η αίσθηση deza vu, που νομίζεις πως αυτός που έχεις απέναντί σου ή μπαίνει στη ζωή σου, είναι κάποιος γνώριμος, κάποιος που έχεις ξανασυναντήσει. Η Ελένη Γιαγκούλα με καταγωγή από τα Γιαννιτσά είναι μία νέα στο χώρο συγγραφέας με ιδιαίτερες ανησυχίες στο χώρο της μεταφυσικής και όχι μόνο. Έχει ασχοληθεί με την ποίηση, με συμμετοχή δικών της έργων το 2006 στην Ανθολογία Ερωτικής Ποίησης του Εκδοτικού Οίκου Υδρόγειος . Επίσης, συμμετείχε στην ανθολογία «Ποιητικά μονοπάτια της στην Πέλλα» της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ν. Πέλλας το 2009 με 8 ποιήματα της. Στη συνέχεια την κέρδισε ο πεζός λόγος.

Νομίζω πως είναι από τους ανθρώπους που θα τους περιέγραφες εναλλακτικούς. Στη σκέψη στην πορεία της στα ταξίδια της ζωή της γενικότερα.» Και συνέχισε αναφερόμενη στην πλοκή του βιβλίου: «Η αλήθεια είναι πως η ζωή και ο θάνατος είναι δύο δυνάμεις που κυριαρχούν στη ζωή. Η μία διαδέχεται την άλλη ή υπάρχουν μαζί. Οι αποκαλύψεις που ακολουθούν στο βιβλίο της Ελένης κρατούν το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος. Η ζωή φωτεινή, πολύχρωμη, ενεργητική, γοργή, σαν να χορεύει, μας οδηγεί μαζί της στο φως, στις αισθήσεις, στην καρδιά μας που χτυπά. Ο θάνατος σκοτεινός ,δυνατός, με βραδύτητα και βαρύτητα στην ποιότητά του, μας μουδιάζει, μας οδηγεί στη σιωπή ανάμεσα στους ήχους και τους χτύπους της καρδιάς.»

Αποσπάσματα διάβασε η Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας Μαρία Ξανθοπούλου – Κανελλιάδου. Για το βιβλίο μίλησε και η εκπαιδευτικός Κάκια Παυλίδου: «Θάνατος και ο Έρωτας. Οι δύο μεγάλες ερωτήσεις. Πώς εξηγείται η έλξη που γεννιέται κεραυνοβόλα ανάμεσα σε δύο ανθρώπους? Γιατί ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο και όχι με τον παραδίπλα? Ρομαντική εξήγηση το αγγελάκι με το τόξο. Όμως, σίγουρα υπάρχει μια Ενεργειακή Εξήγηση, μιας και οι δυνάμεις του Έρωτα, και όσοι το έχουν ζήσει μπορούν να το βεβαιώσουν, αγγίζει μέσα μας συμπαντικές διαστάσεις. Τί είναι αυτό το αόρατο, λοιπόν, που έλκει πλανητικά τους δύο ανθρώπους που ερωτεύονται?  Υπάρχει εξήγηση για τη χρονική στιγμή που συμβαίνει ένας Θάνατος? Είναι τυχαίοι οι Έρωτες και οι Θάνατοι?

 

Η Ελένη ασπαζόμενη κοσμοθεωρίες που αναλύουν Ενεργειακά Ισοζύγια, απαντά όχι.  Αναφέρεται σε καρμικά χρέη και ανταμοιβές.

Υπάρχει, σκεφτείτε, μια Συμπαντική Ενεργειακή Τράπεζα, όπου όλοι μας έχουμε έναν Υπαρξιακό Λογαριασμό.

Ανάλογα με τις επιλογές μας (σαφώς από ελεύθερη βούληση) ο Υπαρξιακός Λογαριασμός μας  μπορεί να έχει εξελικτικό - πιστωτικό υπόλοιπο ή ανταποδοτικό - χρεωστικό υπόλοιπο.

Οπότε ζούμε εμπειρίες που προκλήθηκαν από  προηγούμενες συμπεριφορές μας. Όλα συνδέονται με μία αλυσιδωτή αντίδραση. Κι αυτό όχι μόνο στην παρούσα ζωή, αλλά υπάρχει ένα αόρατο νήμα που διαγράφει την πορεία της άφθαρτης Ψυχής μέχρι αυτή να αγγίζει τη Θεότητα.

Οι ήρωες της πλοκής είναι άνθρωποι καλλιεργημένοι, όχι απλώς με ακαδημαϊκή μόρφωση, αλλά με ανοιχτή σκέψη να δεχτούν νέες προσεγγίσεις στα υπαρξιακά ζητήματα που τους απασχολούν.

Είναι άνθρωποι που δίνουν σημασία στη λεπτομέρεια. Ζυγίζουν την εσωτερική κατάσταση του συνομιλητή τους από λεπτοδιάφανες ενδείξεις, όπως τις δονήσεις στη χροιά της φωνής του, το μέγεθος της κόρης των ματιών, τη θερμοκρασία του χεριού του σε μια χειραψία.

Σπουδαίες εστιάσεις που θα έλεγα πως διαφεύγουν στους περισσότερους από εμάς, γιατί θεωρώ δε ζούμε με επίγνωση, δεν αφιερώνουμε χρόνο να μελετήσουμε γεγονότα κι ανθρώπους, πόσο μάλλον τον εαυτό μας.»

Την εκδήλωση έκλεισε η συγγραφέας που περιέγραψε πώς της γεννήθηκε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου και ευχαρίστησε όλους όσους την ενθάρρυναν και την στήριξαν σ’ αυτή της την προσπάθεια.

Της ευχόμαστε καλοτάξιδο το βιβλίο και καλή έμπνευση για να συνεχίσει το έργο της.

 

Βιβλιοπαρουσίαση: Λάζαρος Λαζάρου, "Μαύρο, μελί και στάρι ..."

Την ποιητική του συλλογή με τίτλο «Μαύρο, μελί και στάρι…» πρόκειται να παρουσιάσει στα Γιαννιτσά, ο δημοσιογράφος – συγγραφέας Λάζαρος Λαζάρου.

Η εκδήλωση παρουσίασης, την οποία διοργανώνει ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας, θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 1 Μαρτίου στις 20:00 μ.μ. στο Cafe Prestige, Πλαστήρα 35.

Για το «Μαύρο, μελί και στάρι…» θα μιλήσουν, η συγγραφέας και πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας Μαρία Κανελλιάδου – Ξανθοπούλου, η αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Πέλλας Ευφροσύνη Μερεμητσάκη και ο τέως δήμαρχος Κρύας Βρύσης Θεόδωρος Θεοδωρίδης.  

Ποιήματα της συλλογής θα απαγγείλουν η συγγραφέας – συνταξιούχος εκπαιδευτικός Άντζελα Κυριακοπούλου και η διοικητική υπάλληλος του Διεθνούς Πανεπιστημίου Ελλάδος Χρυσή Γκαβανίδου.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Τσουφλίδης.

Το «Μαύρο, μελί και στάρι…», ήρθε πρώτο στην προτίμηση του κοινού, στην ειδική ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε κατά το 41ο Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης, οπότε και πρωτοπαρουσιάστηκε.

Το «Μαύρο, μελί και στάρι…» αποτελεί ωδή στο ερωτικό και το κοινωνικό δράμα, καθώς και περιπλάνηση στην απόγνωση και τη μοναξιά που επιφέρουν οι ερωτικοί επίλογοι, με φόντο άλλες φορές την καθημερινή τριβή των διαπροσωπικών επαφών και άλλες φορές τη θάλασσα, τη βροχή, το ηλιοβασίλεμα και τη χλωρίδα.

Στο «Μαύρο, μελί και στάρι», ο συγγραφέας έχει συμπεριλάβει και το ερωτικό δράμα “Ο Αλέξανδρος και η Αμαζόνα”, που αποτελεί μια ξεχωριστή ματιά στην ερωτική ζωή του μεγάλου Στρατηλάτη, βασισμένη στα στοιχεία και τις καταγραφές που άφησαν πίσω τους ιστορικοί όπως ο Διόδωρος και ο Στράβων.

Το «Μαύρο, μελί και στάρι…», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μπαρμπουνάκης.

Ο Λάζαρος Λαζάρου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βέροια το 1975.

Έχει σπουδάσει δημοσιογραφία, εγκληματολογία και management - marketing.

Είναι τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης.

Έχει εργαστεί ως συντάκτης, αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης και ειδήσεων, σε

εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς.

Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως διευθυντής ειδήσεων στον περιφερειακό σταθμό της

Κεντρικής Μακεδονίας «Εγνατία Τηλεόραση», του οποίου παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο

Ειδήσεων, ενώ ταυτόχρονα, παρουσιάζει καθημερινή ραδιοφωνική ενημερωτική εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό Flash 99,4.

Είναι βραβευμένος, από την Παμμακεδονική Ένωση Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, για τη

συνδρομή του στον αγώνα για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων.

Είναι καθηγητής δημοσιογραφίας σε ιδιωτικές σχολές.

Αγαπημένη του ενασχόληση αποτελεί το ελεύθερο γράψιμο και η ποίηση, όπου και

αφιερώνει μεγάλο μέρος του διαθέσιμου χρόνου του.

Βιβλιοπαρουσίαση: "Το Τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη" του Δημοσθένη Δαββέτα, εκδόσεις Νίκας

Ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας και οι Εκδόσεις Νίκας σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημοσθένη Δαββέτα με τίτλο: "Το Τέλος της Αισθητικής; Τεχνομηδενισμός και Σύγχρονη Τέχνη".

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Πέλλας και θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου, στις 6μμ στη Βόρεια Αίθουσα Πνευματικού Κέντρου Γιαννιτσών.

Για το βιβλίο μιλά ο Δημοσθένης Δαββέτας, Καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, ποιητής, εικαστικός, γεωπολιτικός αναλυτής.

Η παρουσία σας θα μάς τιμήσει ιδιαίτερα.

Από το οπισθόφυλλο:

Τι είναι η Μοντέρνα και τι η Σύγχρονη Τέχνη; Πώς η προσωκρατική φιλοσοφία επηρεάζει τις σύγχρονες εικαστικές εκφράσεις (installations, performances) και συναντιέται με τον Νίτσε; με την Αγορά να κυριαρχεί πλέον στον εικαστικό χώρο και τα ίδια τα έργα Τέχνης να μετατρέπονται σε «προϊόντα» μήπως τίθεται το ζήτημα του τέλος της Τέχνης, του Τεχνομηδενισμού;

Εκεί, λοιπόν, που η παράδοση στο χώρο της Τέχνης συναντά την καινοτομία, η Αισθητική Φιλοσοφία έρχεται να δώσει απαντήσεις σε πλήθος ερωτημάτων με τρόπο απλό και κατανοητό. Η Αισθητική, όρος-κλειδί στο έργο του κ. Δαββέτα, αναλύεται και προσεγγίζεται από τον συγγραφέα με έναν μοναδικό τρόπο που την καθιστά σημείο αναφοράς στην καθημερινότητά μας.

Ιστοσελίδα συγγραφέα: http://davvetas.blogspot.com  

"Έτσι γλιτώσαμε" του Ανέστη Σαββίδη σε επιμέλεια Ροζαλίας Ελευθεριάδου

 

"Οι φοβητσιάρηδες" του Γιώργου Νούρη στα Γιαννιτσά

 

Την Παρασκευή 29-09-2023 στο café Prestige στα Γιαννιτσά ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας σε συνεργασία με τις εκδόσεις «άνω τελεία» παρουσίασε το βιβλίο του Γιώργου Νούρη «Οι φοβητσιάρηδες» που απευθύνεται σε παιδιά και εφήβους.

Ο Γιώργος Νούρης γεννήθηκε στη Βέροια το 1976 και σήμερα ζει στα Γιαννιτσά. Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες και στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Δημιουργική Γραφή. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν γνωστοί και φίλοι και προσεγγίσαμε το θέμα του φόβου όπως ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι και αποφασίζει να το νικήσει. Ο Παναγιώτης Μπότσης εκπροσωπώντας τις εκδόσεις «άνω τελεία» παρουσίασε την ιστορία του βιβλίου και την εκδοτική του πορεία. Αποστάσματα διάβασαν οι Άντζελα Κυριακοπούλου και η Μαρία Ξανθοπούλου. Για το βιβλίο μίλησε η Μαρία Κολτσάκη και ο συγγραφέας.
Τονίστηκε, μεταξύ άλλων, πως για να προσελκύσουμε τα παιδιά προς το βιβλίο θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε αγώνα να απεγκλωβιστούμε από τις οθόνες και να στραφούμε στο βιβλίο. Δεν αρκεί να δωρίσουμε ένα βιβλίο στα παιδιά. Χρειάζεται να καθίσουμε να διαβάσουμε μαζί τους. Να σχολιάσουμε τα δρώμενα. Να ανταλλάξουμε συναισθήματα. Το βιβλίο είναι η αφορμή για συζήτηση. Εξερευνώντας τις προσωπικότητες των χαρακτήρων της ιστορίας, εξερευνούμε τον εαυτό μας. Προβαίνουμε σε μία ενδοσκόπηση και με αφορμή το βιβλίο του Γιώργου Νούρη θέσαμε το ερώτημα στον εαυτό μας: «Εσύ τι φοβάσαι; Ποιον φόβο δεν νίκησες ακόμη;».

Στην ιστορία του βιβλίου οι μεγάλοι έχουν φοβίες και φόβους και οι μικροί αποφασίζουν να τους βοηθήσουν ν α απαλλαγούν. Θα τα καταφέρουν; Με ποιον τρόπο; Εμείς πώς αντιμετωπίζουμε φόβους και φοβίες στη ζωή; Κάθε βιβλίο είναι ένα κλειδί  που ξεκλειδώνει μέσα μας σκέψεις, συναισθήματα και ευκαιρίες βελτίωσης.

Το βιβλίο μας θύμισε πως κι εμείς οι μεγάλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας που φοβάται, όσο κι αν προσποιείται πως ενηλικιώθηκε επιτυχώς.

Ευχόμαστε καλοτάξιδο το βιβλίο και να επιτευχθεί η στροφή παιδιών και ενηλίκων προς τη φιλαναγνωσία.

Βιβλιοπαρουσίαση: "Αννούλα" της Νάνσυς Καλφούδη