Βιβλιοπαρουσίαση 1821

 Η Ποίηση ταξιδεύει στον χώρο και στον χρόνο.

Ραντεβού στις 20 Οκτωβρίου στο cafe Prestige (Πλαστήρα 35 - Γιαννιτσά)

Αρχαιρεσίες 2021

 Μετά τις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στις 29 Σεπτεμβρίου 2021 ανακοινώνουμε το Νέο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας που είναι έτοιμο να αναλάβει δράση στα πολιτιστικά δρώμενα μετά από 2 χρόνια παύσης λόγω συνθηκών:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Κανελλιάδου Ξανθοπούλου Μαρία

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ: Αικατερίνη Μαυρογονάτου

Γεν. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ: Ποπκιώση Μαρία

ΤΑΜΙΑΣ - ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: Κάκια Παυλίδου

ΜΕΛΗ: Δημητριάδου Κική, Άντζελα Κυριακοπούλου και Πεχλιβανίδης Αλέξανδρος

Απόηχος παρουσίασης - "Χαρούκι" του Γιώργου Τενορμαν Τζιουβάρα

 

Τυχαίνει κάποιες μέρες καθημερινές να συμβαίνουν δίπλα σου σπουδαία πράγματα που δεν τα πήρες χαμπάρι, γιατί ο κόσμος τρέχει ιλιγγιωδώς, γιατί ο αποπροσανατολισμός και η διάσπαση προσοχής αποσυντονίζουν την κοινωνία γενικότερα.

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη 2021, στις 7 στο παλιό ρολόι ένας έλληνας με ιαπωνικό όνομα κερνούσε μπύρες από ρύζι, μαρμελάδα από χιονισμένα ρόδα και εδέσματα ελευθερόστιχων σκέψεων από την ποιητική του πραγματικότητα. Μας συστήθηκε ως.. Χαρούκι.

Κηδεμόνας του ο Γιώργος Τενορμαν Τζιουβάρας. Οικοδεσπότες οι ΓιαννιJazz σε συνεργασία με τον Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας. Στα μαγειρέματα της βραδιάς ο φιλόλογος, υπ. διδάκτορας θεωρητικής γλωσσολογίας Θοδωρής Ξιούφης και η εκπαιδευτικός Κάκια Παυλίδου. Την φωνή της δάνεισε στα κείμενα η Αννέτα Στάχταρη και ο συγγραφέας.

Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι.

[..]Ο Χαρούκι μιλάει μόνο ποιητικά. Ένα πρωί, λίγο πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, καθώς έτρωγε την άκρη της καρέκλας, είπε την πρώτη του ολοκληρωμένη φράση, η οποία ήταν «Το βαθύ πράσινο μετατοπίζει την αδράνεια». Οι γονείς του ενθουσιάστηκαν. Ο γιος μας είναι σουρεαλιστής, σκέφτηκαν ο καθένας από μέσα του κοιτώντας τον με θαυμασμό, καθώς εκείνος δοκίμαζε τώρα τη γεύση του τραπεζιού. Ναι, ο μικρός Χαρούκι είναι ποιητής, γεννήθηκε να είναι ποιητής, όμως η ζωή τα κλώθει αλλιώς και ίσως η μοίρα τον έχει προορίσει για κάτι πιο σπουδαίο[..]

Και εξελίχθηκε κάπως έτσι:

[..]Ρώτησε «Καλησπέρα;» Καμία απόκριση. Σπρώχνει το πόμολο, πλησιάζει αργά παραξενεμένος και την ακούει να ψιθυρίζει κάτι σαν ποίημα παιδικό. Ο Χαρούκι ανατρίχιασε. Όχι, είναι ένα συναίσθημα πέραν της ανατριχίλας, κάτι που δεν φανερώνεται με λόγια. Νιώθει πως έχει μπει σε μια άλλη διάσταση, νιώθει πως αιωρείται. Για πρώτη φορά στη ζωή του άκουσε τόσο υπέροχα λόγια, ανώτερα ακόμη κι από τη δική του ποιητική έμπνευση, ανώτερα κι από το ομορφότερο ποίημα που έχει ποτέ του διαβάσει. Η κοπέλα συνέχισε να ψιθυρίζει ποιήματα και απόκοσμες ιστορίες, και ξάφνου ο ποιητής είδε εμπρός του το πιο όμορφο κορίτσι της ύπαρξης να λάμπει και να μιλάει, κι εκείνος έμεινε ακίνητος με καυτερά δάκρυα να κυλούν από τα μάτια του, περήφανος σαν να τη γνωρίζει πριν ακόμα γεννηθεί, σαν έρωτας που μόνο η λογοτεχνία τού είχε προσφέρει, και τώρα με βλέμμα καρφωμένο στο πάτωμα ντρέπεται να κοιτάξει τα ωραία της χείλη, και τα δάκρυά του τρύπησαν το ξύλινο πάτωμα και φτάσαν μέχρι το κέντρο της Γης[..]

Ακολούθησε ντόμινο σκέψεων πάνω στις σκέψεις του συγγραφέα.

Θοδωρής Ξιούφης: (εστιάζοντας στις μουσικές αναφορές του βιβλίου) «Αρχικά να πω ότι αυτές οι μουσικές αναφορές δεν είναι μέρος του μύθου, της ιστορίας, αλλά ούτε της πλοκής˙ δεν την προωθούν. Αντιθέτως ─και εδώ θα δανειστώ έναν όρο της αφηγηματολογίας που μας έχει χαρίσει ο Genette─ έχουμε το φαινόμενο της επιβράδυνσης. Τυπικά, επιβράδυνση έχουμε στις εκτενείς περιγραφές τοπίων, πραγμάτων ή χαρακτήρων, όπου ουσιαστικά η πλοκή υφίσταται παύση προς ξεκούραση και τέρψη του αναγνώστη. Στο Χαρούκι θα έλεγα ότι αυτή η παύση πραγματοποιείται μέσω των μουσικών αναφορών: σταματάς την ανάγνωση και προσπαθείς εκείνη τη στιγμή να φέρεις στον νου σου το τραγούδι και να το φανταστείς ως μουσικό χαλί της σκηνής.

«Το δωμάτιο ενός εφήβου είναι ένα μυστηριακό καταφύγιο όπου οι γονείς απαγορεύεται να εισχωρήσουν. Το δωμάτιο είναι η τράπεζα που οι έφηβοι καταθέτουν τα ψυχολογικά τους. Το δωμάτιο είναι μυστικό κουτί. Το δωμάτιο είναι ένας ολόκληρος κόσμος, είναι πλανήτης, είναι ομπρέλα, σπηλιά στο δάσος. Το δωμάτιο της Μαρί έχει μπολιασμένες στους τοίχους του τις μελωδίες του Δεύτερου Κοντσέρτου του Ραχμάνινοφ.»

Αν τυχόν διαβάζεις με το κινητό ή τον υπολογιστή δίπλα σου, πολύ πιθανό να μπεις στον πειρασμό να βάλεις να ακούσεις το κομμάτι. Θες να βάλεις το Δεύτερο Κοντσέρτο του Ραχμάνινοφ και να δεις το δωμάτιο της Μαρί μέσα από αυτό. Η μουσική αναφορά ως ένα είδος παύσης της αφήγησης έρχεται να δέσει αρμονικά μαζί με την παύση στο καθαρά γλωσσικό επίπεδο. Με αυτό το σκεπτικό, λοιπόν, οι μουσικές αναφορές γίνονται ξεχωριστά σημεία μέσα στο κείμενο του Γιώργου.»

 

Κάκια Παυλίδου: «Μέσα στα μουδιασμένα χρονιά που διανύουμε ο Χαρούκι εκπροσωπεί ένα παράλληλο σύμπαν το οποίο μας θυμίζει ουσίες ζωής που έχουμε ξεχάσει. Επιχείρησα ένα παιχνίδι αντιστοίχισης στο οποίο ο Χαρούκι αντιστοιχεί στον σουρεαλισμό, στην υπέρβαση, στην εσωτερικότητα, στην ποίηση.

Ο Πανούργος, ευθυγραμμίζεται με την ζαβολιά, το αυθεντικό χιούμορ, την ιδιοτροπία να ζεις με κέφι την ζωή, αλλά και την αθωότητα της μεγάλης προσδοκίας.

Η Ματίλντα, με τη διττή της παρουσία, αντιστοιχεί στο υπνωτισμένο ποιητικό εγώ μας και στην πολυπόθητη έκπληξη, την ανατροπή μιας βαλτώδους κατάστασης.. το θαύμα, που σημειωτέον ποτέ δεν προκύπτει μόνο του και ποτέ δεν εξελίσσεται όπως το έχεις φανταστεί.

Η Μαρί πρεσβεύει όλον τον συναισθηματικό μας κόσμο, που αναπόφευκτα είναι βυθισμένος σε μια υπαρξιακή μελαγχολία με γαρνιτούρα μια κοινωνική θλίψη και εμείς απλά πού και πού φοράμε τα καλά μας και βγαίνουμε σε ένα μπαράκι για μπύρα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα..

Απ' όλους τους χαρακτήρες ένιωσα πως η Μαρί σε πονάει πιο πολύ. Σού θυμίζει, με μία ήρεμη βαρβαρότητα, όσα έχεις θάψει μέσα σου για να μπορέσεις αύριο πάλι να ξυπνήσεις, να ντυθείς, να πας στη δουλειά.

[..]Το «Χαρούκι» μπορείς να το διαβάσεις ως μία γάργαρη ιστορία που θα σε διασκεδάσει. Από την άλλη μπορεί να διαβαστεί και ως μία διάφανη επιφάνεια με ανάγλυφη γραφή μπράιγ, όπου οτιδήποτε συμβαίνει δεν είναι διόλου τυχαίο και σε προκαλεί σε ενδοσκόπηση με σκοπό να δώσεις το φως στον τυφλό εαυτό σου.

Θα τολμήσω να πω ότι οι μέρες μας έχουν ανάγκη από καλλιτέχνες συγγραφείς, παρά από επιστήμονες. Η κοινωνία μας έχει πλημμυρίσει από γνώσεις, εξειδικεύσεις και καταρτίσεις. Της λείπει η ποίηση του συναισθήματος και η ηθική που γεννιέται μέσα από την ευαισθησία του ανθρώπου.

Θα τονίσω την φράση της Ματίλντα:

«Όραμα δίχως πράξεις μοιάζει με όνειρο της μέρας, μα πράξεις δίχως όραμα μοιάζουν με εφιάλτη.»

Τελειώνοντας θα ήθελα να προσθέσω πως χρειάζεται να χρησιμοποιούμε τις βιβλιοπαρουσιάσεις ως αφορμές για συνάντηση, και μάλιστα διπλή συνάντηση. Μία στην παρουσίαση του βιβλίου και μία δεύτερη, αφού διαβάσουμε το βιβλίο, με σκοπό να συζητηθούν προεκτάσεις που αφορούν αξίες και στάσεις ζωής, ηθική, ελευθερίες, δικαιώματα.. Όλα όσα κατ’ ουσίαν αφορούν την ίδια μας τη ζωή και τα αντιμετωπίζουμε την ώρα που φεύγουμε από το bar ή κλείνοντας ένα βιβλίο που μόλις διαβάσαμε.

Το βιβλίο δεν είναι απόδραση. Οφείλει να είναι ενεργοποίηση.

Κλείνω με ένα απόσπασμα από τη σελίδα 92:

«Ίσως η τέχνη να μην ένοιαζε τους κατοίκους αυτής της χώρας ποτέ.» είπε ο νεαρός ποιητής. «Αν όχι τώρα που είναι δύσκολα, πότε θ’ ασχοληθεί με την τέχνη;» απάντησε η Ματίλντα.»

 

Από το ράφι με τις νέες κυκλοφορίες, ο «Χαρούκι» (εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ) είναι μία λογοτεχνική έκπληξη που οφείλεις να κάνεις στον εαυτό σου.

Βιβλιοπαρουσίαση "Χαρούκι" του Γιώργου Tenorman Τζιουβάρα

 

Ραντεβού: στο παλιό Ρολόι (Ανατολή της Δύσης) στις 7μμ, σήμερα Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2021

Τα υπόλοιπα εκεί.

Απόηχος παρουσίασης "Λύκοι στην Πόλη" της Άννας Μικροπούλου

 

Γράφει η Κάκια Παυλίδου

Συμβαίνει να παραστείς σε ένα δρώμενο που για μέρες θα αντηχεί μέσα σου το αποτύπωμά του. Ευτυχής συγκυρία. Δύο χρόνια μετά την παύση των εκδηλώσεων λόγω των συνθηκών ως Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας επιστρέφουμε στις πολιτιστικές δράσεις με πρώτο σταθμό την παρουσίαση του βιβλίου της Άννας Μικροπούλου  «Λύκοι στην πόλη» (εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ) που πραγματοποιήθηκε στο Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών την Κυριακή 19-9-21 με τη συνεργασία της ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α.Π.

Ο χώρος ιδανικός, ο ουρανός σύμμαχος, ο κόσμος που παρευρέθηκε συγχρονισμένος με το δρώμενο, οι εισηγήτριες με ικανότητες ετεροχρονισμού στον τρόπο προσέγγισης μάς μετέφεραν μία στο παρόν με αξιολόγηση της γραφής της Άννας και μία στο χρόνο των γεγονότων της 14^ης Σεπτεμβρίου όπου ξετυλίγονταν οι ιστορίες με τις οποίες η Άννα επέλεξε να μας θυμίσει τα τραγικά γεγονότα.

Το επιμύθιο επιμένει να εστιάζει στην ανάγκη για θύμηση. Η λήθη είναι σύμμαχος της επανάληψης των σφαλμάτων της ιστορίας. Θυμάμαι. Προσπαθώ να θυμάμαι. Παλεύω να θυμάμαι. Το βιβλίο και η φιλαναγνωσία μου με βοηθά να θυμάμαι. Με βοηθά να αποκτήσω μία… ιστορική ενσυναίσθηση απέναντι στα θύματα τραγικών γεγονότων της Ιστορίας.

 Η δημοσιογράφος Άννα Μαρία Σαββίδου από τη θέση της συντονίστριας ανέλαβε να μας εισάγει στο χρονικό και στο σκηνικό της 14^ης Σεπτεμβρίου:

«14 Σεπτεμβρίου 1944

Ένα ομαδικό έγκλημα συντελείται στην πόλη των Γιαννιτσών. Περίπου 120 αθώοι άνθρωποι συγκεντρώνονται από τα ελληνικά τάγματα ασφαλείας. Στο 1ο δημοτικό σχολείο οι άντρες και στο πάρκο του Αγίου Γεωργίου οι γυναίκες.

Οι συνεργάτες των Γερμανών μπήκαν στην πόλη. Κακοποίησαν γυναίκες, λεηλάτησαν και έκαψαν σπίτια και οδήγησαν τα Γιαννιτσά στην θηριωδία του Ομαδικού Τάφου.

Οι Λύκοι ήταν στην πόλη…… και η εντολή στους συγκεντρωμένους Έλληνες με την απειλή των όπλων ήταν να σκάψουν μόνοι τον τάφο τους και στη συνέχεια να εκτελεστούν άγρια και να θαφτούν ομαδικά.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο σε αυτούς τους ανθρώπους. Σε όσους μίλησαν για ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη. Οι πρωταγωνιστές θύματα και θύτες, αφηγούνται πώς βίωσαν τη σφαγή και την επίδραση που είχε αυτή στις ζωές τους και στον τόπο μας, αλλά και στα χρόνια που ακολούθησαν.

Σήμερα σε μια εποχή που όλος ο κόσμος σε κάθε γωνιά της γης αγωνίζεται για ελευθερία και αξιοπρέπεια πρέπει να θυμόμαστε. Ο δικός μας αγώνας στη μνήμη πρέπει να είναι καθημερινός. Για να τιμήσουμε αυτούς τους νεκρούς.»

 

Στις ενδιάμεσες παύσεις ανάμεσα στο συντονισμό και στις εισηγήσεις η μόνιμα μαγευτική θεατρολόγος Αναστασία  Χατζηλιάδου μας πήρε από το χέρι με το ηχόχρωμα της φωνής της και μας πήγε μπροστά στο σκαμμένο τάφο που περίμενε τα πτώματα όσων έσκαβαν, μπροστά στα άδεια μάτια όσων έχασαν τους δικούς τους και βίωσαν την απώλεια μέσα από το αποτρόπαιο σενάριο των άγριων βασανιστηρίων και του άδικου και παράλογου θανάτου. Είδαμε τους ήρωες. Μυρίσαμε τη σκόνη του φτυαριού  και το μπαρούτι της σφαίρας. Ακούσαμε τους πυροβολισμούς και το βουβό ή γοερό κλάμα.

 Πρώτη εισηγήτρια η αρχαιολόγος Αναστασία Χρυσοστόμου συνέδεσε τις ιστορίες της Άννας με την μικροϊστορία, έναν όρο που εστιάζει στην καταγραφή των συνθηκών και των γεγονότων της καθημερινής ζωής των ανθρώπων σε μία συγκεκριμένη περίοδο, των καθημερινών και συχνά αδικημένων ανθρώπων. Δίνει βήμα στον άγνωστο ήρωα που άθελά του ηρωποιείται ερχόμενος στο επίκεντρο ιστορικών γεγονότων. Η μικροϊστορία αντιμετωπίζει τον καθένα ως άτομο, με την μοναδικότητα της εμπειρίας και των καταβολών του και όχι ως σύνολο. Οι «Λύκοι στην Πόλη» φέρνουν μπροστά στο αναλόγιο της Ιστορίας τον ανώνυμο άνθρωπο που εν τέλει δεν ήταν καθόλου ανώνυμος. Είχε όνομα, άφησε απογόνους, άφησε στίγμα, έγραψε την Ιστορία.

 Η δεύτερη εισηγήτρια η αρχαιολόγος Μαρία Τριανταφυλλίδου προσέγγισε το βιβλίο εστιάζοντας στον πραγματικό αριθμό των θυμάτων της 14^ης Σεπτεμβρίου. Ακολουθεί ένα απόσπασμα της εισήγησης:

«Πόσα είναι τα θύματα της 14ης Σεπτεμβρίου 1944; Είναι 120; Είναι 112, 114; Στα δημοτικά έγγραφα της Μεταπολεμικής Περιόδου συναντούμε επαναλαμβανόμενα αυτούς τους τρεις αριθμούς; Με βάση το Ληξιαρχείο του Δήμου Γιαννιτσών  ίσως να είναι λιγότερα, απ΄ όσο νομίζουμε, κάτω από 100. Πόσα τελικά είναι τα θύματα; Το βιβλίο μας δίνει την απάντηση, αλλά αυτή δεν είναι ποσοτική. Τα θύματα της 14ης Σεπτεμβρίου δεν είναι μόνοι οι νεκροί που θάφτηκαν στον Ομαδικό Τάφο ή στα νεκροταφεία της πόλης αλλά όλοι οι ζώντες, ο κάθε άνδρας, ο κάθε νέος και η κάθε γυναίκα αυτής της πόλης που βίωσαν το γεγονός και έζησαν την αγωνία του θανάτου. Στα θύματα θα πρέπει να συμπεριλάβουμε ζώντες και νεκρούς, αυτούς που έχασαν τη ζωή τους αλλά και όσους υπέστησαν το μαρτύριο του αυτόπτη μάρτυρα. Γιατί στην ομαδική εκτέλεση ήταν εκεί όλοι παρόντες..........Το βιβλίο της Άννας Μικροπούλου αφηγείται τη διπλή διάσταση του τραύματος. Γι αυτό και το θεωρώ ως ένα σημαντικό βιβλίο που αποκαλύπτει με μυθοπλαστικούς όρους, μια μεγάλη αλήθεια αυτής της πόλης..... Ένα μεγάλο μέρος  των ιστοριών αναφέρεται στους επιζήσαντες. Γιατί η ιστορία της 14ης Σεπτεμβρίου δεν έληξε όταν έπεσε η τελευταία ριπή ούτε όταν καλύφθηκε ο ομαδικός τάφος με χώμα. Συνεχίσθηκε την υπόλοιπη δεκαετία του 1940, αργότερα στα μετεμφυλιακά χρόνια και τη Μεταπολίτευση. Και είναι μια ιστορία που δεν έχει λάβει τέλος. Σοφά η συγγραφέας μεταφέρει το γεγονός από την ιστορία, από το χρόνο δηλαδή που συμβαίνει, στη μνήμη του. Περιγράφει τον τρόπο που η μεταπολεμική πόλη μέσα στις συνθήκες του Ψυχρού Πολέμου διαχειρίσθηκε τη μνήμη της Ομαδικής Εκτέλεσης. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι με τη λήξη του Εμφυλίου υπήρξαν νικητές και νικημένοι. Ο τρόπος που η μεταπολεμική πόλη είδε την ομαδική εκτέλεση ήταν διυλισμένος σε αυτήν την μετεμφυλιακή τομή. Οι ένοχοι της ομαδικής εκτέλεσης τιμωρήθηκαν; Κάποιο ναι, αλλά κάποιοι όχι. Αντίθετα, αυτοί που στελέχωσαν τα Τάγματα Ασφαλείας, στελέχωσαν αργότερα το μετεμφυλιακό κράτος. Σε αυτή την αντίφαση η μνήμη προσαρμόσθηκε μέσω της σιωπής....Οι λύκοι στην πόλη δεν είναι ένα ευχάριστο βιβλίο και δεν θα διαβαστεί με την ευκολία της καλοκαιρινής ραστώνης. Είναι όμως ένα σημαντικό βιβλίο γραμμένο με την αυθεντικότητα ενός ταπεινού και εμπνευσμένου ανθρώπου. Ένα βιβλίο με λογοτεχνικές αρετές, ρεαλιστική γραφή, χωρίς φλυαρία και έπαρση. Αν του προσφέρουμε την αφοσίωση μας, θα μας παρασύρει σε έναν σκοτεινό κόσμο. Η ανάδυση δεν προκύπτει από ένα ευτυχές τέλος, αυτό δεν υπάρχει, αλλά από την ανθρώπινη δύναμη του να συνεχίζεις, να επιβιώνεις, να πορεύεσαι.»

Η συγγραφέας σιωπηλή, σαν θεατής του εαυτού της που ξεπρόβαλλε μέσα από τις αναγνώσεις των αποσπασμάτων του βιβλίου και των εισηγήσεων, καθόταν μαζί με το κοινό και παρακολουθούσε την παρουσίαση. Μία ήρεμη αποστασιοποίηση που αρμόζει σε έναν σεμνό άνθρωπο που όσα έχει να πει τα λέει με τη γραφή του.

Καλοτάξιδοι οι «Λύκοι στην Πόλη», Άννα.

Ευχόμαστε εμπνεύσεις και συνέχεια στις εσώψυχες αποτυπώσεις.

Ο "Ερωτευμένος Καίσαρας" του Παναγιώτη Σερ. Χανού, 26-9-2021

Ο Ερωτευμένος Καίσαρας του Παναγιώτη Σερ. Χανού (ΕΚΔΟΣΕΙΣ 24γράμματα) έρχεται στα Γιαννιτσά συνοδευόμενος από καταξιωμένους ομιλητές και αξιόλογους μουσικούς υπό τη διοργάνωση του Συλλόγου Φίλων Νοσοκομείου Γιαννιτσών.
Η βιβλιοπαρουσίαση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2021, ώρα: 19.00 στον αύλειο χώρο του Παλαιού Νοσοκομείου (Πεζόδρομος Γιαννιτσών/ πρώην ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΟ)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
— Πέτρος Μπέσπαρης Φιλόλογος/Ιστορικός/Λογοτέχνης
— Γιώργος Τσακίρης Εικαστικός δημιουργός/Καθηγητής ΣΚΛ ΑΠΘ
— Φώτης Κουτσαμπάρης Δημοσιογράφος/Συγγραφέας/Ποιητής
— Μανώλης Ορφανουδάκης Ιστορικός/Βυζαντινολόγος
— Θέμης Ανθρακίδης Ερευνητής/Υπ. Δρ Πολιτικής Οικονομίας του ΠΑΜΑΚ
— Αποσπάσματα θα διαβάσει ο συγγραφέας/εκπαιδευτικός Ιωάννης Παπαλαζάρου και η Κάκια Παυλίδου

Την εκδήλωση θα συντονίσει η πρόεδρος του συλλόγου Σ.Φ.Ν.Γ. Μαρία Λαγομάτη
Το ωδείο “Μουσικά Βήματα” θα ντύσει την εκδήλωση με μελωδίες με τους: Θοδωρή Ηλιάδη (Πιάνο)/ Χρόνη Κουτσουνπίδη (Κιθάρα)/ Αβραάμ Παπαιωάννου (Ούτι)
*ΜΕΡΟΣ των ΕΣΟΔΩΝ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΕΙ στον Σύλλογο Φίλων Νοσοκομείου Γιαννιτσών.

Θα τηρηθούν όλα τα μέτρα Covid.

Εκλογές στον Σύλλογο Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας 29-09-2021

 

Ο αισιόδοξος άνθρωπος μέσα από κάθε δυσκολία βρίσκει αιτίες να εκτιμήσει συνεργασίες, διαδικασίες και στιγμές. Δύο χρόνια αποχής λόγω συνθηκών και είμαστε έτοιμοι να ξαναμπούμε στην τροχιά των βιβλίων, των αφηγήσεων, των ποιημάτων, των εσωτερικών αναζητήσεων της συγγραφικής αποτύπωσης και της πείνας του αναγνώστη για τις περισσότερες πραγματικότητες που προσφέρει η λογοτεχνία, μέσα από τα παράλληλα σύμπαντα και τους ετεροχρονισμούς της.

Το Διοικητικό μας Συμβούλιο λόγω των συνθηκών covid έχει διπλασιάσει την διετή θητεία του. Ήρθε ο καιρός για εκλογές. Καλούμε τα μέλη μας να συμμετάσχουν στη διαδικασία.

Όποιος ενδιαφέρεται να δηλώσει υποψηφιότητα μπορεί να την καταθέσει στο mail του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας sfvpellas@gmail.com έως την Κυριακή 26-09-2021.

Οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στο Φιλίππειο την Τετάρτη 29-09-2021 6μμ.

Από το Δ.Σ. του ΣΦΒ

Βιβλιοπαρουσίαση "Λύκοι στην Πόλη" της Άννας Μικροπούλου

 

 

 

Είναι σπουδαίο να επιστρέφεις. Πέρασε 1,5 χρόνος πανδημίας και απραξίας. Είμαστε ακόμη εδώ και επιστρέφουμε στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης μας με την παρουσίαση ενός βιβλίου που....... επιστρέφει σε στιγμές που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Στιγμές που πονάνε και όμως μόνο όταν τις θυμάσαι αυξάνεις τις πιθανότητες να μην επαναληφθούν.

Με χαρά και συγκίνηση ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας και η ΔΗ.Κ.Ε.Π.Α. Πέλλας παρουσιάζουν το βιβλίο της Άννας Μικροπούλου "Λύκοι στην Πόλη" από τις εκδόσεις ΕΛΚΥΣΤΗΣ.

Η παρουσίαση θα γίνει την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021, στις 7μμ, στο Ανοιχτό Θέατρο Γιαννιτσών, τηρώντας τα μέτρα Covid.

Μία γεύση επιστροφής:

14 Σεπτεμβρίου 1944: ένα ομαδικό έγκλημα συντελείται στην πόλη των Γιαννιτσών. 120 περίπου αθώοι άνθρωποι συγκεντρώνονται από ταγματασφαλίτες στο 1ο δημοτικό σχολείο, υπό την απειλή των όπλων διατάσσονται να σκάψουν τον τάφο τους, εκτελούνται άγρια και θάβονται ομαδικά. Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε αυτούς τους ανθρώπους. Περιέχει 15 ιστορίες, στις οποίες, μέσα από αναδρομές στο παρελθόν, οι πρωταγωνιστές, θύματα και θύτες, αφηγούνται το πώς βίωσαν τη σφαγή, καθώς και την επίδραση που αυτή είχε πάνω στις ζωές τους και στην πόλη, στα χρόνια που ακολούθησαν.