Οι ιδέες...

Μπορείτε να αντισταθείτε στην εισβολή των στρατών, αλλά είναι αδύνατο να αντισταθείτε στην εισβολή των ιδεών...

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

Συμμετοχές στο Διαγωνισμό Ποίησης 2011 για μαθητές Γυμνασίου {συνέχεια}

Φιλία η δοξασμένη- Μυρσίνη Καλλιοντζή

Όταν της φιλίας αισθητή γίνεται η απουσία

μοιάζει η ζωή με επιδέξια σχεδιασμένη ουτοπία

ξέχειλη από τρομερά εκδικητική μανία

που ρέει ακατάπαυστα στων ανθρώπων τα αιμοφόρα αγγεία

Όμως σαν η παρουσία της πλανιέται στον αιθέρα

νιώθουν όλοι πως μπορούν ν’ αναπνεύσουν δίχως αναζωογονητικό αέρα

τα πάντα είναι μαγικά, λείπει η άθλια μοναξιά

σκορπίζεται στη γη συμπόνια, συμπαράσταση κι άπλετη σιγουριά

Σύμμαχός μας η αληθινή αγάπη η διαχρονική

Συνοδοιπόρος η πραγματική συμπόνια η ξεχωριστή

Καλογυμνασμένος συναθλητής η κατανόηση η μοναδική

Νικητής του αγώνα δρόμου η φιλία η δοξασμένη και παράδοξα δοξαστική


Σκέψου... Ονειρέψου... Φαντάσου - Αμανατίδου Ελένη

Χιλιάδες άνθρωποι με μικρομεγάλα σφάλματα χτίζουν έναν

κόσμο γεμάτο θαύματα.

Τα σφάλματα είτε είναι μεγάλα είτε είναι μικρά δεν μπορείς να

τα κλείσεις , παραμένουν ανοιχτά.

Υπάρχει αγάπη , υπάρχει ελπίδα , υπάρχει αυτό που λέμε το

χέρι του Μίδα…

Αυτό που ο’τι πιάνει το κάνει χρυσό , αυτό που σου δίνει έναν

τέλειο εαυτό…

Υπάρχει ο κόσμος , υπάρχει η ζωή , υπάρχουν τα αστέρια ,

υπάρχει η φυγή…

Κι όταν θα φύγεις θα είσαι καλά ή μήπως θα χάσεις όλα σου

τα μυαλά…

Κι αν υπάρχει το φως ,αν υπάρχει η ζωή , ας γυρίσω το χρόνο

πριν να βγει η αυγή.

Ονειρέψου μια ζωή που κανείς δε σκοτώνει , ονειρέψου μια

ζωή που ποτέ δεν τελειώνει, ονειρέψου μια ζωή σε ελεύθερη

ζώνη με εσένα να κρατάς πάντοτε το τιμόνι…

Κάνε ο’τι νομίζεις μόνο μη δακρύζεις , άκουσε την καρδιά και

φώναξε δυνατά…

Φαντάσου έναν κόσμο χωρίς κακία , φαντάσου μια απέραντη

φιλία , να μπορείς να είσαι δυνατός και ο κίνδυνος να μην

είναι υπαρκτός…

Σκέψου για λίγο τη ζωή , γεμίζει απορίες η ψυχή : ποιος

έφτιαξε τη θάλασσα και ποιος τον ουρανό , ποιος έφτιαξε όλα

αυτά που εγώ μπορώ να δω…

Σκέψου πως στον κόσμο δεν υπάρχουν φτωχοί , σκέψου όχι

άλλο πείνα στη ζωή, σκέψου πως έχουν όλοι δουλειά και πως

η γη είναι γεμάτη συντροφιά…

Σκέψου μονάχα για ένα λεπτό τι είναι όλα αυτά που σου

γράφω εδώ॥


Άτιτλο - Χατζηαναστασιάδη Ελευθερία

Για ό,τι κάνουν μας αφήνουν σκοτάδι.

Εμείς γελάμε,

Παίζουμε,

Τρέχουμε,

Πονάμε,

Αυτοί όμως όλους ειρωνικά μας κοιτάνε.

Ετοιμάζουμε φαΐ,

Πλένουμε τα δόντια

Και συνάμα αναγκαζόμαστε να τους φιλάμε τα πόδια.

Επαναστατείς,

Θέλεις να βρεις το δίκιο.

Μα αυτόν δεν τον νοιάζει.

Και σε κοιτάει

Με ένα ύφος

Γεμάτο περιφρόνηση

Γεμάτο αηδία

Γεμάτο απληστία.

Σε κοιτούν και σε βλέπουν σαν ένα πορτοφόλι.

Έναν εκλέγεις και σου τα τρώνε όλοι.

Άβια όντα χωρίς καμία αντίληψη,

Σε τόπους ουτοπικούς

Αντίληψη μηδέν,

Καμία ενοχή.

Στα μάτια σου τολμούν να σε κοιτούν.

Δεν ντρέπονται να σε αντιμιλούν.

Μα δε θα αφήσω αυτές τις μέρες να με πάρουν από κάτω.

Άσχετους στίχους γράφω,

Ταξιδεύω στο κενό.

Παίρνω το μαξιλάρι μου,

Αγκαλιάζω το γατί μου,

Τρέχω μες στη σκέψη μου και αναζητώ.

Αλήθειες,

Ψέματα,

στιγμές με ευτυχία.

Κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη

Και νιώθω ένα δάκρυ να τρέχει.

Βλέπεις ήθελα να τα ξέρω όλα

Μα πόνεσα σαν την αλήθεια αντίκρισα

Πως κάθομαι στο δικό μου ροζ κόσμο

Όταν μία κοπέλα έξω πέθανε.

Λένε οι Αμερικάνοι όλους μας αγαπάνε

Μα αφήνουν κάποια πλάσματα να ψωμολυσάνε,

Αλλά εγώ πιστεύω,

Πιστεύω ακράδαντα,

Πως η Ιθάκη δεν θα αργήσει να ξεπροβάλλει.

Ιθάκη λέξη μικρή

Μα έννοια μεγάλη…


Εικόνες - Καραδαγλή Θεοδώρα

Φύλαξε τις εικόνες και όλα όσα πιστεύεις

Στο βιβλίο των ματιών σου

Μην ακους ότι σου λένε ή ότι πιστεύουν για σένα

Είσαι μοναδικός στον κόσμο είσαι ένας.

Κι όταν χρειαστείς έναν ώμο να κλάψεις

Θα ‘μια δίπλα σου εκεί όταν με χρειαστείς.

Σε παρακαλώ πολύ ότι σε πληγώσει

Μην το αφήσεις την πόρτα της ελευθερίας να σου κλειδώσει

Μην το δώσεις σημασία

Γιατί η δική σου ευτυχία είναι για μένα όληη ουσία

Δεν μπορώ να σε βλέπω να κλαις να βουρκώνεις

Τα ίδια σουτα όνειρα να καταπλακώνεις

Με πέτρες βαριες με πέτρες ασήμαντες

Που στην καρδιά σου αφήνουν κηλίδες ανεξίτηλες

Κοίτα γύρω σου τη φύση

Τα λουλούδια έχεουν ανθίσει

Δες τα πουλιά που πετούν στον ουρανό

Και σκέψου κάτι θετικό

Κάνε μία ευχή

Να ΄μαστε για πάντα φίλοι κολλητοί

Και να θυμάσαι όταν κάτι ωραίο τελειώνει

Μην κλάψεις απλά πες ευχαριστώ και συγνώμη

Όταν σε πληγώσουν και έχεις τη δύναμη να γελάς

Δε σε νικούν πολύ απλά τους νικάς

Ζήσε τη στιγμή

Γέλα δυνατά

Και ξέχασε όνειρα κακά

Φύλαξε τις εικόνες και όλα όσα πιστεύεις

Στο βιβλίο των ματιών σου…


Άτιτλο - Αλεξάνδρα Βαλέρα

Όπου κι αν πάω, όπου κι αν κοιτάω

Πάντα βλέπω κάτι

Που με κάνει να πονάω

Και αναρωτιέμαι το γιατί.

Δεν ξέρω τι φταίει

Ίσως φταίει που σε άφησα

Και μετά από σένα

Κανέναν δεν αγάπησα

Μετά από αυτόν τον χωρισμό…

Όπως τα μπαλκόνια το χειμώνα

Νιώθουν μόνα που έχουν φύγει τα χελιδόνια

Έτσι νιώθω μόνη κι εγώ.

Νιώθω μόνη επειδή σε άφησα

Και μετά από σένα

Κανέναν δεν αγάπησα

Μετά από αυτόν τον χωρισμό…

Νιώθω μόνη δεν υπάρχει κανείς

Να μου ζεστάνει την καρδιά

Και ίσως βγει λίγη χαρά από το πουθενά…

Με την χαρά θα υπάρξει ζωντάνια

Χρώμα

Φως

Μαζί και άλλα

Αισθήματα τόσο διαφορετικά

Αλλά συγχρόνως μαγευτικά.

Μαζί με αυτά θα αλλάξει η ατμόσφαιρα

Όλα αυτά θα μας κάνουν να βρεθούμε ξανά

Να θυμηθούμε τα παλιά

Μην γίνουν τα παλιά λάθη

Από αυτά θα βγουν πάθη

Που δεν εκπληρώθηκαν ποτέ

Αλλά τώρα θα εκπληρωθούν

Και θα γίνουν μαγευτικά

Θα μοιάζουν απίστευτα

Και όταν θα έχουν συμβεί

Όλα αυτά

Θα έχουμε βρεθεί.

Θα καταλήξουμε

Πως αυτή η αγάπη ήτανε τα πάντα.

Που την φτιάξαμε εμείς,

Λέγαμε ότι θα την είχαμε για πάντα.

Μετά την βάλαμε σε μια κορνίζα

Και την είχαμε στις σκέψεις,

Στο μυαλό

Και στα τετράδια

Που έλεγαν σε αγαπώ δίχως όρια.